Boekverslag Schuld

Inleiding
Toen ik dit opvallende boek zag, wist ik al bijna zeker, dat ik het ging kopen. 'Schuld' is namelijk de nieuwste jeugdthriller van Mel Wallis De Vries, één van mijn favoriete schrijfsters! Ze bouwt de spanning altijd zo hoog op, dat je geen moeite hebt om het boek uit te lezen! Toen ik vervolgens het boek doorbladerde, vielen mijn ogen hierop:

Ze is dood. Geen twijfel mogelijk. Haar grote blauwe ogen staren me verbijsterd aan, alsof ze het zelf ook niet kan geloven. Het spijt me echt dat dit zo moest lopen, denk ik, en ik ga op haar bureaustoel zitten. Ik zou het hierbij kunnen laten. Maar dat doe ik niet. Ik vouw het papiertje dubbel en stop het in mijn broekzak. 

Dit is een opvallend en kort fragment, waarmee het boek 'Schuld' begint. Op de bladzijde die erop volgt staat een rouwadvertentie gemeld. Nu wist ik het zeker, ik ga het boek lezen! Dat is een goede keuze geweest, want hoewel ik niet van lezen houd heb ik hem toch in één dag uitgelezen.

In dit boekverslag komen eerst de zakelijke gegevens en de samenvatting aan de orde. Ik geef mijn mening over het boek en heb als korte verwerkingsopdracht een advertentiecampagne gemaakt. Voor mijn lange verwerkingsopdracht heb ik een interview met de hoofdpersoon 

Zakelijke gegevens

Titel: Schuld

Auteur: Mel Wallis de Vries

Aantal bladzijden: 238

Uitgever: De Fontein, Utrecht

Jaar van uitgave: 2015
Genre: Young Adult

Samenvatting

Schuld geeft je een kijkje in de wereld van ‘arrogante’ Kate, de eenzame Yara, de ‘puberende’ Tess, maar ook in die van de dader. Drie meiden, die samen met Noa en Danique op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben. Toch ligt er zeker wel een verband: ze staan op het mysterieuze lijstje van een moordenaar. De moordenaar is de broer van Leila, namelijk Michael. Leila heeft onlangs zelfmoord gepleegd. Zij is vanaf het begin van het boek al dood. Leila heeft haar dagboek achtergelaten in haar slaapkamer, daarin heeft ze haar eenzame en moeilijke leven beschreven. Later leest Michael het. 

Vervolgens is hij van plan een aantal meiden van het leven te beroven, namelijk Kate, Yara, Tess, Noa en Danique, die in Leila’s dagboek als negatief stonden. Want zij hebben er immers voor gezorgd dat Leila zelfmoord heeft gepleegd. Hij heeft het flink op die meisjes gemunt, en brengt ze stuk voor stuk een gruwelijk bezoekje, na ze eerst flink bang te maken. 

Als eerst is Kate aan de beurt. Kate is een normale meid, die zich zorgen maakt om haar moeder, die in het verleden stuntelde met kanker. Het lijkt nu weer niet goed te gaan met haar. Haar moeder ontwijkt het onderwerp, maar Kate is ervan overtuigd dat haar moeder weer ziek is. Kate heeft een vriendje en trekt veel op met haar vriendinnen. Maar dan ontvangt ze meerdere briefjes en binnen een korte tijd is ze door Michael met een injectiespuit vermoord. Ze is in bad gelegd met doorgesneden polsen, zodat het leek op zelfdoding. 

Vervolgens is Yara aan de beurt. Ze schopt tegen alles en iedereen aan en ze is er van overtuigd dat haar ouders meer van haar broertje houden dan van haar. Ze ontmoet een jongen, Kevin, die haar maar al te graag wat beter wil leren kennen, maar Yara houdt de boot af. Ze vindt een briefje…en nog één en gaat naar de politie. Die neemt haar niet serieus en Yara voelt zich boos, verdrietig en eenzaam. Ze zit op de fiets naar huis en ze valt met een harde klap op het asfalt. Terwijl ze buiten bewustzijn is, legt Michaeal haar op het spoor en wordt ze aangereden door de trein.

Tess is de eerste persoon, die gaat twijfelen aan de zelfdoding van de eerdere drie meiden als zij op een dag opeens dreigbrieven ontvangt. Ze legt de foto’s van Leila, Kate en Yara naast elkaar en gaat op onderzoek uit: hebben zij ook allemaal rare brieven ontvangen en met wie gingen ze om? 

Als ze op onderzoek gaat in het huis van Leila, is Michael daar ook. Ze valt met een akelige dreun op de grond. Vervolgens voert Michael haar een overdosis slaappillen, wat waarschijnlijk haar dood zal worden. Nadat Michael alles vertelt heeft, waarom hij dit doet, loopt hij weg. Tess kan net met haar hand bij haar telefoon komen en ze belt 112. Als ze vervolgens wakker wordt, ligt ze in het ziekenhuis. Ze werd een paar dagen in coma gehouden en ze hadden heel haar maag leeggepompt. Niemand heet Michael ooit nog gezien of gehoord.

Mening

Het boek is naar mijn mening heel spannend. Ten eerste heeft het boek een spannende opbouw, waarin je de woede, angst en verdriet bijna kunt voelen. Dit komt doordat de spannende delen van het verhaal geschreven zijn in het ik-perspectief, waardoor je dus de gedachten en gevoelens te weten komt van de personages. De schrijfster maakt ook gebruik van informatievoorsprongen, ik weet dan als lezer meer dan de personage zelf in het verhaal. Doordat de dader in het ik-perspectief geschreven staat, weet je dat hij iets heftigs van plan is, terwijl het slachtoffer dat zelf niet weet. Ik ben dan erg nieuwsgierig of er inderdaad iets ergs te gebeuren staat. Je leeft hierdoor ook erg mee met het slachtoffer. Ook zorgt de ruimte voor een spannende sfeer in het verhaal. De personage fietst bijvoorbeeld door een donker, afgelegen bos en daardoor voel je als lezer al dat er een griezelige gebeurtenis gaat gebeuren.

Het boek is erg origineel. Het boek is geschreven vanuit verschillende slachtoffers en één dader. De slachtoffers gaan achtereenvolgend dood, in het begin lees je dus het verhaal van Kate, die vermoord wordt. Vervolgens Yara, die ook vermoord wordt en daarna Tess, die zich net op tijd weet te redden. De dader is en blijft hetzelfde, daardoor leer je hem dus ook beter kennen. Dit vind ik een erg originele verhaallijn, die ik niet eerder in een boek heb gezien.

Ook vind ik de uitstraling en het uiterlijk erg eigenaardig. De slachtoffers en de dader wisselen elkaar af en deze perspectiefwisseling komt opmerkelijk naar voren, dankzij een keuze voor een andere letterkleur. Door het verschillende kleur lettertype is het erg opmerkelijk en duidelijk voor de lezer over wie je aan het lezen bent. De zijkant, dus de bladzijden van het boek, zijn fel rood en om het boek zit een politie-nietbetreden- bandje, waardoor het in de winkel uit de schappen springt.

Dit boek is erg geschikt voor mijn leeftijd. De hoofdpersonages zitten midden in de puberteit, net als ik. Hierdoor lees je dus bekende dingen, zoals het leven op een middelbare school. Maar je leest ook de problemen: de dader heeft een erg heftig verlies meegemaakt; zijn zusje heeft zelfmoord gepleegd. Zij heeft ook een dagboek achtergelaten en hierin staat in wat ze elke dag meemaakte. De schrijfster heeft er dus goed over nagedacht en zet de lezers aan om elkaar met respect te behandelen, anders leidt het tot nare gevolgen..... zelfdoding.

Opvallendste fragment

Er waren meerdere opvallende fragmenten te vinden in Schuld, maar het opvallendste vond ik toch wel tijdens de aanval op Tess. Het hele boek zit je eigenlijk met vragen. Wie is deze moordenaar? Waarom precies deze meiden? Waarom überhaupt? Bij het fragment bij Tess wordt dat allemaal ontrafeld. De moordenaar weet zeker dat Tess sterft en daardoor legt hij ook uit, waardoor en waarom hij dit doet. Vervolgens gaat hij weg, omdat hij overtuigd is dat de overdosis medicijnen Tess ombrengt. Maar Tess weet zich net op tijd te redden en zij weet uiteindelijk de woorden van ontvoerder nog goed te vertellen. Het is namelijk Micheal, de broer van Leila, die een paar weken geleden zelfmoord heeft gepleegd. Hij doet dit ter ere van Leila, want de slachtoffers hebben er allen voor gezorgd dat Leila zich steeds ongelukkig ging voelen en uiteindelijk zichzelf van het leven beroofde. 

Korte verwerkingsopdracht: advertentie

Lange verwerkingsopdracht: interview met een personage

Wil je je even voorstellen?

Ja natuurlijk! Ik ben Tess en ik ben zestien jaar oud. Ik zit in het vierde leerjaar VWO op het Spinoza Lyceum. Ik woon sinds drie maanden hier in Amsterdam samen met mijn ouders. Hiervoor woonde ik in Zeist. 

Oooh waarom ben je verhuisd naar Amsterdam, mis je je vrienden niet in Zeist?

Mijn moeder is van baan gewisseld, ze heeft nu een eigen praktijk. En wat betreft mijn vrienden: natuurlijk mis ik ze, heel erg zelfs! We houden gelukkig wel contact via social media, maar alsnog. Toen ik nog in Zeist woonde, sprak ik ze elke dag!

Wat zijn je hobby's?

Ik speel al heel lang hockey. Ik speelde in Zeist op een hoog niveau hockey, maar helaas heb ik door mijn verhuizing mijn team moeten verlaten. Nu ben ik aan het proefspelen bij de meisjes A6, ook wel het partyteam genoemd. Verder doe ik niet zoveel, want ik heb het best druk met school. 

Wat ging er door je heen toen je het briefje: jij bent de volgende... vond?

Ik dacht eerst dat de brief niet af was, want wat bedoelde de afzender ermee? Jij bent de volgende miljonair? Loser? Winnaar? Koningin? Ik wist het niet en ik nam het ook niet serieus. Ik dacht dat het een domme grap van iemand was. Ik gooide het papiertje met keurige blokletters dezelfde dag nog weg, maar dat was achteraf niet zo slim. Ik had het beter kunnen bewaren, want op het politiebureau vroegen ze ernaar.

Nadat je je tweede briefje ontving waarop stond: Hallo Tess, heb je veel aan me gedacht? Ik denk de hele tijd aan jou. Wil je weten wat ik met je ga doen? Nog even geduld..  had ontvangen, ben je samen met je moeder naar het politiebureau geweest. Was je veranderd na dat bezoek?

Na het gesprek was ik wel gerust gesteld en mijn moeder ook, maar alsnog bleef ik met vragen zitten. De agente was er niet echt serieus over. Ze had meer het idee dat een vriendin die een grap uithaalde was of een aanbidder. Ik vond dat wel een logische verklaring.

Had je een idee wie de brieven zou hebben gestuurd?

Nee, eigenlijk had ik geen idee. Ik dacht op een gegeven moment misschien Luuk, want die was ineens zo aardig. Maar nu heb ik wel spijt, dat ik dat gedacht heb, want Luuk is een hartstikke lieve jongen, haha! 

Leesverslag Verdoofd

Inleiding

Je hebt een belofte gemaakt met je zus, die twee maanden geleden vertrokken is om haar grote droom achter na te jagen. Ze zou je één keer per week, niet meer en niet minder, een kaart sturen als teken van leven. Maar op een dag ontvang je een tweede brief in een week en ontdek je tekens en zinnen die je zus normaal nooit zou schrijven. Wat zou jij doen? Zou jij je zorgen maken? Of zou je er niet om piekeren? Dit is een beschrijving van het boek Verdoofd. Een boek wat een opvallende cover heeft met een leuk ‘Politie, niet betreden’ bandje er omheen, waar gelijk mijn oog op viel. Ook heb ik voor dit boek gekozen, omdat Mel Wallis de Vries een goede beoordeling over het boek heeft gegeven. Ik heb al veel boeken van Mel Wallis de Vries gelezen, omdat ik vind dat ze spannende verhalen schrijft. Dus dit boek trok me erg aan.

In dit leesverslag vertel ik kort waar het boek over gaat, geef ik de zakelijke gegevens, geef ik mijn mening en maak ik twee verwerkingsopdrachten over het boek.

Zakelijke gegevens

Titel: Verdoofd

Auteur: Cis Meijer

Aantal bladzijden: 240

Uitgever: De Fontein, Utrecht

Jaar van uitgave: 2014

Cis Meijer (1970) studeerde film- en televisiewetenschap en werkt als editor. Haar ervaring als model inspireerde haar tot het schrijven van Verdoofd. Verdoofd is haar eerste debuut.

Samenvatting

De vijftienjarige Lotte woont samen met haar vader in Amsterdam. Haar zus Nina, vertrok twee maanden geleden, vlak na haar achttiende verjaardag, om haar grote droom achter na te jagen. Een carrière als internationaal model. Lotte en Nina hebben een samen een hechte band, waar niets of niemand tussen kan komen.Toen Nina vertrok maakten ze de afspraak dat Nina één keer per week één ansichtkaart, als teken van leven zou sturen, niets meer en niets minder. Opeens ontvangt Lotte een kaart voor de tweede keer in de week. Als ze de kaart goed bestudeert, merkt ze meerdere tekens en teksten op, die Nina normaal nooit zou schrijven.         

Lotte heeft het gevoel dat er iets niet klopt. Ook heeft ze het angstige gezicht van Nina voor zich gezien. Samen met haar vader vertrekt ze naar Parijs. Lotte heeft geen idee hoe ze Nina moet vinden, want Nina heeft geen adres achtergelaten, ook geen telefoonnummer.

Eenmaal aangekomen in Parijs, gaat ze op onderzoek uit. Ze logeert bij een vriendin van haar vader, kunstenares Josephine en haar zoon Jean- Paul.  Al snel spreekt Lotte de overbuurman. Deze man, Tamati, merkt op dat ze zich zorgen maakt en vertelt over zijn helderziende broer Anaru. Hij leeft in de catacomben: het gangenstelsel onder de grond bij het metrostation Mouton-Duvernet. In de catacomben is het erg gevaarlijk, je kunt er verdwalen en er lopen zwervers, drugsgebruikers en dealers rond.  Na een paar heftige gebeurtenissen in de catacomben is Lotte aangekomen bij Anaru. Hij roept: “Je moet haar helpen!”. Hij zei ook dat hij het benauwd kreeg en een sterke bloemengeur rook. Hij had geen controle meer over zijn lichaam, voelde zich versteend en hij kon niets zien.

Later de week gaat Lotte met haar vader naar de opening van de expositie van Galerie Seine 51 op uitnodiging van Josephine en Jean- Paul. Daar valt ze van de spanning flauw en wordt ze op de been geholpen door de beeldend kunstenaar Abe Blom. Net als Jean- Paul is hij half Nederlands en half Frans. Deze man, begin dertig, is gezichtsblind. Dat betekent dat hij geen gezichten kan herkennen. Hij heeft les gehad van Josephine en is een groot talent met verf, metaal en klei.

Lotte gaat samen met Jean Paul op bezoek bij de werkgever van Nina: Lisandro. Hij geeft haar de reservesleutel van Nina’s kamer, zo krijgen Lotte en Jean Paul de kans om Nina’s laptop en dagboek te doorzoeken. Hieruit volgt belangrijke informatie.

In de nacht vertrekt Lotte samen met straathond en voorheen speurhond Vatan die aan het jurkje van Nina geroken heeft. Ze komen uit bij een woning, waar Vatan aanslaat. Ze hoort daar vioolmuziek en klimt naar binnen via een openstaand raam. Ze wordt betrapt door de bewoner, Abe, die wel wat gezelschap kan gebruiken nu hij bijna klaar is met zijn sculptuur. Dan wordt ze plotseling vastgebonden, maar gelukkig heeft ze een mesje in haar hand verstopt. Abe vertelt hoe hij de codes op de kaarten ontdekte en van Josephine hoorde dat Lotte zou komen. Nina had al snel door dat Abe een psychopaat is en wilde de vriendschap verbreken. Nina is het eerste meisje dat Abe zich kan herinneren vanwege haar ene bruine- en andere groene oog. Hij ziet dat als een teken en als hij haar niet kan hebben, dan zal hij haar schoonheid voor altijd vereeuwigen. Hij heeft haar verdoofd met papavers en met sneldrogende klei besmeerd. Op de geboortedag van zijn moeder, die hij ook vergiftigd heeft, wil hij dat vervolgens in brons gieten.  Lotte weet met het mesje haar handen los te krijgen en Vatan geeft haar softbal aan. De gooit die tegen Abe, die daardoor tijdelijk uitgeschakeld is. Als ze haar zus naar buiten wil brengen komt hij helaas weer bij  en volgt een zware worsteling. Gelukkig komt de politie. Na een paar dagen in het ziekenhuis is Nina weer opgeknapt. Ze gaat met haar vader en Lotte terug naar Nederland. Ook Vatan gaat mee en Lotte houdt contact met Jean- Paul.

Mening

Het boek verdoofd maakte me heel nieuwsgierig. Dit komt, omdat er veel spanning in het verhaal wordt gebruikt. Er wordt o.a. veel gebruik gemaakt van spannende ruimtes, zoals het kerkhof en de catacomben. Een catacombe is een ondergronds stelsel van gangen en kamers. Ook wordt er door de auteur gebruik gemaakt van vertraging. Lotte komt namelijk beetje bij beetje dichterbij, dus de auteur vertraagt de gebeurtenis, waardoor je nog langer moet wachten op een antwoord. Dit wekt veel nieuwsgierigheid op, want het liefst zou je meteen willen weten waar Nina is.

In dit fragment bevindt Lotte zich in de schedelgang van de catacomben.

Mijn vinger strijkt langs iets ruws. Ik trek hem terug en sta stil. W-was dat een schedel? Ik ril bij de gedachte. Niet aan denken. Niet aanstellen. Het zijn maar een paar botjes, die heb je zelf ook. Ik zet mijn vinger opnieuw tegen de muur en voel een bolling, een gat, weer iets ruws, een gat, een scherpe rand. Oogkassen, kaken, voorhoofden. Hoeveel botten van mensen liggen hier opgestapeld? Boven me hoor ik een gonzend geluid. Een metro.

Het is een boek met een verrassend einde. Ik was er nooit opgekomen dat Abe met de verdwijning van Nina te maken zou hebben. Het verhaal is heel mooi opgebouwd zodat je zelf nog veel kan fantaseren, ontdekken en interpreteren. Zo had ik een ander einde in gedachte, maar dat klopte uiteindelijk niet. Abe is gezichtsblind, dat is een aandoening waarbij je problemen hebt met gezichten herkennen. Nina was een opvallend meisje, omdat ze één groen oog en één bruin oog heeft. Abe wil Nina voor altijd bij zich houden, omdat Abe Nina goed kan herkennen. Daarom wil hij haar voor altijd bij zich houden en vereeuwigen.

De schrijfster heeft vlot geschreven, dat betekent dat het verhaal snel verloopt. Er zijn geen bij-onderwerpen, het gaat telkens om één specifiek onderwerp: de zoektocht van Nina. Hierdoor wordt het minder verwarrend om te lezen en nu kan je je ook goed richten op dat onderwerp. Ook maakt de schrijfster weinig gebruik van moeilijke woorden, wat ik zelf fijn vindt, omdat ik geen goede woordenschat heb.

Opvallendste fragment

Het opvallendste fragment was voor mij het moment wanneer Lotte midden in de nacht bij het huis van Abe kwam en dat ze dus ontdekte dat Nina daar ook was. In het hele boek staat de zoektocht naar Nina centraal en in dit fragment wordt beschreven hoe zij haar zus uiteindelijk gevonden heeft, terwijl ze beiden nog in gevaar zijn. Het fragment is ook heel goed geschreven, want de spanning werd van tevoren al hoog opgebouwd. Dus op het moment dat Lotte ontdekte dat Nina onder het kleed met een laag klei over zich heen lag, zat ik echt op het puntje van m’n stoel.

Korte verwerkingsopdracht

Maak van een passage uit het verhaal een strip van minimaal acht plaatjes. Ik heb een strip gemaakt van een passage aan het begin van het verhaal. Hier krijgt Lotte de tweede brief in de week en maakt ze zich zorgen over Nina.

Lange verwerkingsopdracht

Schrijf een kort verhaal met hetzelfde thema als dat van het gelezen boek. Ik heb een verhaal geschreven over een meisje dat ook door een wraakzuchtig persoon vast gehouden wordt. Maar dit meisje heeft weinig vrienden en familie. Niemand is op zoek naar haar. 

’s Nachts kijk ik vaak door het raampje in de deur naar buiten. Ik houd van de koele avondlucht die zacht over mijn gezicht strijkt; het voelt als de rustige ademhaling van de wereld die slaapt. Alles is stil. Uitgestorven. Iedereen slaapt. Hier en daar hoor ik een suizend, rustgevend geluid. Was de nacht maar van mij en van mijn gedachten. Maar ik weet dat het een ongrijpbaar verlangen is.

De nacht betekent veel voor me, het maakt me rustig. Het maanlicht tekent een fijn web op de verlaten straten en wist alles van de dag weg. Maar elke ochtend, als de duisternis verdwijnt en de stad ontwaakt, vult mijn hoofd zich weer met donkere gedachten. Zou iemand mij ooit vinden? Nee, voor hoelang blijf ik hier dan wel niet? Leef ik over vijf jaar nog? Zou iemand überhaupt aan mij denken? De laatste tijd worden de donkere gedachten steeds groter en overheersender. Mijn lichaam is als een zwarte leegte waarin al mijn gevoelens van vreugde en blijdschap zijn verdwenen. Het maakt me radeloos. Diep van binnen maken mijn duistere gevoelens me kapot. Ze vernietigen me.  

Een sirene klinkt in de verte, elke keer weer hoop ik dat het geluid van de sirene luider wordt en mijn kant op komt. Maar nee, helaas. Een straaltje zonlicht valt door het raam, de zon komt op. Elke nacht weer hoop ik dat de dag vergeet te komen. Maar tevergeefs. Mensen ontwaken en komen uit hun huizen. Als mieren verspreiden ze zich razend snel en luidruchtig door de straten en nemen de stad in alsof hij van hen is. Het daglicht stroomt over hun gezicht en hun huid weerkaatst het licht met een vanzelfsprekendheid alsof de zon speciaal voor hen schijnt. Ze praten te luid, lachen te hard, vernietigen de natuur en hebben geen oog voor iets anders dan hun eigen bestaan. Zo is dus ook de grote man met lange jas die mij elke dag een glaasje water met een slaappil komt brengen. Hij wacht net zo lang tot ik in slaap val. Als het langer duurt dan een half uur of als ik weiger het op te drinken, mishandelt hij me. Opnieuw. Elke dag weer. Een trap in m’n buik, een stomp tegen m’n arm of een snee in m’n hand. Wat bezielt hem? Hij denkt echt dat hij alles kan maken. Niemand kan mij kapot maken, maar ik kan wel iemand kapot maken, zou hij wel denken. Maar op een dag ben ik weg uit deze hel en maak ik hem kapot.  

Ik hoor voetstappen dichterbij komen. De planken kraken en de deur gaat open. De duistere man heeft opnieuw een glaasje water in zijn hand, zie ik door mijn gespleten ogen. Dit keer zie ik geen pil en ook geen mes. Dit is mijn kans. Mijn kans om uit de hel te ontsnappen. Ik doe net of ik slaap en dan trap ik hem. Ik word zenuwachtig. De stappen komen dichterbij. Hij raakt me aan. Wakker worden, roept hij. Dit is het moment, denk ik in mijn gedachten. BAM, ik sla toe. Hij valt met een duffe klap neer op de grond. Ik haal het masker van zijn gezicht. Ik kan het niet geloven. Is dit nou Mark, mijn ex-vriend? Zijn blauwe ogen, spitsneusje en moedervlekje op zijn wang. Ik weet het zeker. Het is Mark!! Hij beweegt, hij opent zijn ogen. Zo snel als ik kan ren ik weg. Geen idee waar naartoe, maar weg van wraakzuchtige Mark!

Bronvermelding
- Handboek Leswijs Nederlands
- Verdoofd

Leesverslag Waanzin

Leesverslag Nederlands

Waanzin

Inleiding

Je moeder is overleden, je gaat verhuizen naar een andere stad en vervolgens heb je helemaal geen vrienden. Dan mis je je oude leven verschrikkelijk. Op een dag belt er een wildvreemde jongen genaamd Nick naar je en kort daarna verdwijnen 4 meiden. De meiden hebben allemaal contact gehad met Nick. Wat zou jij doen? Geloof je echt dat Nick hier iets mee te maken heeft? Die jongen die altijd zo fijn naar je verhalen luistert en je als enige blij maakt.
Dit overkomt de 17–jarige Claire, de hoofdpersoon uit dit boek. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik al meerdere boeken van de schrijfster gelezen heb en die vond ik allemaal heel spannend. Ik kon op sommige momenten niet meer stoppen met lezen. Ook dit boek zag er weer spannend uit.
In mijn leesverslag heb ik zakelijke gegevens, een samenvatting, mijn mening en twee verwerkingsopdrachten verwerkt.

Zakelijke gegevens

Titel: Waanzin                                                                                                                                                                Auteur: Mel Wallis de Vries                                                                                                                                            Aantal bladzijden: 232                                                                                                                                                 Uitgever: The house of books, Amsterdam                                                                                                                 Jaar van uitgave: 2009

Samenvatting

Kort na elkaar verdwijnen vier meisjes spoorloos. De politie vind het niet urgent, dus die besteden er weinig aandacht aan.

Claire is een 17 -jarig meisje en een eindexamenleerling havo. Haar schoolresultaten zijn niet zo best. Dat is logisch, want haar moeder is overleden aan kanker, haar verkering met Mark is uit, ze is verhuisd van Amsterdam naar Rotterdam, vriendinnen heeft ze niet en haar vader heeft een nieuwe vriendin waar ze het niet mee kan vinden. De relatie met haar vader is slecht. Haar enige vriendin is de sexy Amsterdamse Zoë, waarmee ze uitgaat naar nachtclubs.

Sinds ze in Rotterdam woont is Claire eenzamer dan ooit. In Amsterdam gaan Claire en Zoë in sexy kleding uit naar nachtclub Jimmy Woo. Ze drinken veel! Daar zoent Claire meet Pieter om haar oude liefde Mark te choqueren. In de trein onderweg naar huis wordt Claire gebeld. Een jongen genaamd Nick neemt op en zegt dat hij op zoek is naar Games. Claire verwijst hem door naar een klasgenoot.

Een paar dagen later belt Nick haar weer op om haar te bedanken. Ze voelde zich vertrouwd bij hem en vertelde dus over haar moeder die overleden was. Dat had ze nog nooit tegen iemand gezegd. Ook vertelde ze dat ze verhuist was, omdat haar vader een nieuwe baan gekregen had. Nick zat ook in zo'n soort situatie zei hij, waardoor ze het vertrouwen snel in hem kreeg. Later sms'en en bellen ze nog steeds veel met elkaar en Claire gaat wat voor hem voelen.

Op een dag is Claire een beetje verdrietig om haar moeder en de rest waar ze mee zat. Ze spijbel en gaat naar Blijdorp, dat is een dierentuin. Wanneer ze thuis komt ziet ze een man de ze kent naast haar vader zitten. Hij vertelt dat hij Johan Willemsen heet en dat hij de hoofd recherche is van de politie. Hij begint over telefoon gesprekken die Claire heeft gehad met iemand. Claire weet even niemand te bedenken. Als die man het nummer laat zien, zet ze dat het Nick zijn nummer is. Willemsen vertelt over meisjes die zijn verdwenen op haar oude school. Ze schrikt als ze hoor om welke meisjes het gaat. Het gaat om een Britt, Anouk en Amber. Ze heeft met een van die meisjes op Jazzballet gezeten. Al die meisjes zijn door hetzelfde nummer gebeld. Dus waarschijnlijk is de beller ook wat van plan met Claire. Ze wordt ondervraagt op het bureau, waar ze allemaal foto's van de meisjes en haar zelf ziet hangen. Willemsen vertelt haar dat ze vanaf nu in de gaten gehouden word door agenten. Onder toezicht van politie kunnen Claire en  haar vader weer naar huis. Ze heeft die nacht veel nachtmerries gehad over Nick.

De dag erop is haar moeders sterfdag. Ze heeft die avond afgesproken met Zoë. Claire mocht eigenlijk niks vertellen over Nick maar dat heeft ze toch verteld. Haar vader kwam even binnen om te zeggen dat hij zijn auto even anders neerzet omdat hij daarvoor gebeld werd. Als na een paar minuten de deur van het slot gaat is Zoë net wat lekkers aan het halen en Claire loopt de woonkamer binnen. Toen werd alles zwart voor haar ogen. Wanneer ze wakker wordt ziet ze alles wazig. NA een tijdje ziet ze weer goed en ziet ze dat ze op een stel zit in haar woonkamer. Ze ziet Zoë bewusteloos en bloedend uit haar hoofd op de grond liggen.

Claire wil haar helpen maar ze zit vastgebonden. Nick die ze nu Luuk mag noemen zei dat hij net haar vader eventjes heeft geholpen en dood heeft geslagen. Ze is in shock. Luuk slaat haar en Claire snapt totaal niet meer waarom ze hem ooit zo leuk heeft gevonden! Hij zegt tegen haar dat ze goed heeft gedaan dat ze Zoë heeft uitgenodigd. Claire snapt er niks meer van en vraagt wat Zoë er mee te maken heeft. Luuk was ooit Zoë's vriendje geweest. Claire kan zich er nog iets van herinneren.
Luuk zegt dat Zoë hem zonder enige reden heeft gedumpt en dat hij zo kwaad was dat hij haar wel kon vermoorden. Hij had haar mobieltje gestolen en besloot om wat meiden uit de weg te ruimen alleen hij kwam erachter dat de politie hem te pakken kreeg. Daarom heeft hij besloten om Zoë en Claire vandaag dan maar te vermoorden. Luuk haalt een injectienaald uit zijn zak. Claire weet niet wat haar zojuist allemaal overkomt en denkt maar over één ding na: ik ga vandaag dood. Luuk komt langzaam naar haar toe, dan ziet ze opeens iemand achter Luuk bewegen. Het was Zoë. Ze had een vaas in haar hand en slaat hem kapot op Luuk's hoofd. Hij ligt bewusteloos op de grond. Claire schreeuwt naar Zoë dat ze nel 112 moet bellen. Zoë belde en na een paar minuten valt de politie binnen. Ze pakken Luuk op en vragen aan Zoë en Claire of het wel gaat.

De volgende dag hebben Claire en Zoë informatie gekregen over de ander meisjes. Ze zijn gevonden. Amber, Anouk en Britt zijn verwaarloosd en vermagerd gevonden in Luuk's huis. Ook Babette is gevonden, alleen s zij jammer genoeg door Luuk verdronken in het bad bij haar thuis. Er is ook nieuws over Luuk, hij is veroordeeld tot TBS.
Claire en haar vader verhuizen weer terug naar Rotterdam. Alles wordt weer zoals het was. Claires vader heeft nu een andere vriendin, waarmee Claire het wel goed kan vinden.

Mijn mening

Ik vind Waanzin heel spannend. In het boek gaat het vooral om het leven van Claire. Maar in sommige hoofdstukken word wat verteld in een ik-perspectief door de ontvoerde meisjes. Vooral die delen van het verhaal vind ik heel spannend, omdat je niet weet door wie ze ontvoerd worden en het een beetje vaag is. Het eerste hoofdstuk is zo’n ik-perspectief.
Ik zou bang moeten zijn. Doodsbang zelfs. Wezenloos staar ik in het felle licht. Ik kan onmogelijk zien wie er tegen me praat. ‘We gaan een spelletje spelen,’ zegt de man. ‘Het heet ren voor je leven. Ik tel tot tien. En dan ga ik je zoeken. Als ik je niet vind, mag je hier blijven. Leuk gevonden, toch?’ Hij lacht.
…. (paar regels verder)
De vensterbank is koel en glad onder mijn handen. Ik moet huilen van opluchting. Met alle kracht die ik in me heb, trek ik aan het handvat. Het raam gaat niet open. Ik val gillend op mijn knieën en sla met mijn vuisten tegen de muur. ‘Negen, tien. Wie niet weg is, is gezien, ik kom.’

Het verhaal is totaal niet herkenbaar, want in mijn leven verdwijnt nooit iemand. Ik zou nooit zomaar belangrijke gebeurtenissen vertellen tegen een wildvreemde aan de telefoon. Ook ben ik nog nooit naar een andere school gegaan door een verhuizing.

De schrijver laat mij goed meeleven met het verhaal. Het verhaal is in het ik-perspectief geschreven, daardoor weet je hoe de personage zich voelt en hoe het denkt. Je krijgt er een beter beeld van er daardoor leef je mee met het verhaal. In dit fragment voel je de pijn die Britt heeft.
In een fractie van een seconde gebeurt het. Ik hoor iets door de lucht suizen en een scherpe pijn explodeert in mijn hoofd. Ik val op de harde, bevroren grond.  Ik hoor mezelf kreunen. Het is een afschuwelijk geluid. Ik wil opstaan. Maar gek genoeg weet ik niet meer waar mijn benen zijn gebleven. Mijn armen. Mijn armen zijn er nog. Ik kan ze bewegen. Maar mijn vingers tintelen en branden op een vreemde manier.

Het opvallendste fragment was voor mij dat Nick de kamer was binnengekomen en Zoë en Claire neer geslagen had. Toen Claire wakker werd en dat Nick ging vertellen waarom hij dit deed. Ik had wel verwacht dat alle verdwijningen te maken hadden met een wraakactie van Nick. Maar niet dat het dus eigenlijk kwam door Zoë. In dat fragment wordt dus alles duidelijk.

Korte verwerkingsopdracht

Opdracht 7, ontwerp een advertentiecampagne om de verkoop van het boek dat je gelezen hebt te stimuleren.

Lange verwerkingsopdracht

Opdracht 3, ontwerp een nieuwe omslag voor het boek.

Bronvermelding

- Handboek leswijs Nederlands
- Waanzin

Boekverslag: Verblind

Inleiding                           

Je krijgt verkering met een jongen die 2 klassen hoger zit dan jij zelf. Je komt terecht in een hechte vriendengroep, maar opeens vind je je beste vriendin dood in haar bed. Later wordt ook een ander meisje van de vriendengroep dood gevonden. Waarom doen ze zo geheimzinnig, als jij plotseling even binnenvalt? Zou jij iedereen nog vertrouwen? Of ga je zelf uit op onderzoek?

Dit stukje tekst gaat over het boek Verblind. Ik heb voor het boek Verblind gekozen, omdat ik Mel Wallis de Vries een erg leuke jeugdschrijfster vindt. Ik heb al meer boeken van haar gelezen, die waren erg spannend en leuk. Ik had vrienden en familie nog gevraagd of ze leuke boeken hadden liggen. Ik mocht een boek van m’n nicht uitkiezen en gebruiken voor mijn boek verslag. Ik koos gelijk voor het boek ‘Verblind’, omdat het een pakkende voorkant had en het is geschreven door Mel Wallis de Vries.  

In mijn leesverslag komt informatie van de auteur, de inhoud van het boek,  mijn eigen mening , bronvermelding en de verwerkingsopdrachten aan bod.  

Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens                         

De titel van mijn boek is ‘Verblind’. De voorkant past goed bij het verhaal, want je ziet een meisje genaamd Roos, naast Roos zie je een wazig persoon waarvan je alleen het lichaam ziet en niet het gezicht. Dat moet de moordenaar van Maaike voorstellen. Roos weet namelijk niet wie de moordenaar is, ze is verblind. 

De schrijfster van het boek is Mel Wallis de Vries, een Nederlandse auteur van jeugdliteratuur. Ze is 41 jaar oud en ‘verblind’ is het 2de boek wat ze geschreven heeft. Haar eerste boek is ‘Uitgespeeld’. Het boek heeft 206 pagina’s en 25 hoofdstukken, het is dus niet een heel dik boek. 

De uitgeverij van het boek is ‘the house of  books’, het is gevestigd in Amsterdam. Het boek werd uitgegeven in 2006.

Hoofdstuk 2: Samenvatting                                                                                                   Roos wordt verliefd op Alexander. Ze krijgen verkering en doen veel samen, maar op school leidt ieder zijn eigen leven. Roos gaat met haar vriendinnen om en Alexander met de zijne. Dan komen Maaike en Edith (vriendinnen van Alexander) een keer naar haar toe en vragen of ze mee gaat naar een café. Daar arriveren later ook Alexander, Merlijn, Sjoerd en Max. Roos laat haar eigen vriendinnen in de steek en gaat alleen nog met het vriendengroepje van Alexander om. 

Dan is er een feestje voor Max zijn verjaardag. Iedereen was er behalve Maaike, die zou niet komen want ze was moe en haar ouders gingen de volgende dag op vakantie. Ook Roos kwam iets later, maar dit vond de rest niet erg want in die tijd hadden ze met z’n allen een plan bedacht, wat iedereen wist, behalve Roos. Ze zouden met de nieuwe auto van Max naar Maaike gaan. Maaike wilde aan de politie vertellen wat ze hadden gedaan met Nina. Ze waren namelijk in Frankrijk bij Nina op bezoek geweest en toen ze op het strand waren, was Nina met haar hoofd op een steen gevallen. Ze was zo hard gevallen dat ze was overleden. Ze hadden haar lijk diep in het water los gelaten zodat het met de stroming was meegegaan. En ze hadden haar Franse huisgenootje omgekocht met geld zodat zij af en toe een kaart naar de ouders van Nina stuurden. Zo leek het net alsof ze nog leefde. Maaike wilde dus gaan vertellen dat Nina dood was aan de politie.

Toen Roos bij Max kwam, gingen de jongens een stukje rijden, Edith bleef bij Roos zodat Roos geen vermoeden zou krijgen waarom de jongens zolang wegbleven. De ouders van Maaike waren op vakantie. De volgende dag ‘s ochtends ging Roos naar Maaike toe want ze had met Maaike afgesproken. Ze belde Maaike op haar mobiel, maar ze nam niet op. Toen wist ze dat er een sleutel onder de deurmat lag, en zo opende ze de deur. Toen ze binnen was, was alles een puinhoop. Alles lag overal, kleren, tassen, papieren en golfballetjes. Het leek alsof haar ouders snel op vakantie waren gegaan. Toen ze bij de kamer van Maaike aankwam kon ze haar ogen niet geloven. Maaike lag daar. Dood. Haar nek was rood en opgezwollen en haar ogen stonden wijd open. Iedereen was verdrietig terwijl ze wisten dat Maaike al dood was, maar Roos wist niet dat zij Maaike hadden vermoord. Iedereen speelde gewoon mee. Alexander had de laatste tijd altijd nachtmerries dat hij verdronk in het water. Ook Merlijn werd gek, hij was dronken en wilde van de brug afspringen. Stiekem was Roos ook een beetje verliefd op Max.

Claire Kuiper, de rechercheur die op de zaak werd gezet om het te onderzoeken, lichtte roos in over het gevaar wat ze liep van het groepje. Claire liet een lange lijst papier zien, waarop de laatste telefoongesprekjes en sms’jes van Maaike opstonden. Ze had een paar keer gebeld naar Sjoerd en Edith, maar die hadden niet opgenomen. Ook had ze een sms naar Max gestuurd: ‘ik ga het morgen vertellen.. Trek dit niet meer.’ Roos werd overtuigd door Claire Kuiper en ging op onderzoek  uit. Op oudejaarsavond brak ze in bij Max, ze wist dat Max naar een feest was. Ze vond niks maar nam toch kaarten mee die Nina naar max zou hebben gestuurd. Thuis keek ze nog goed en ze zag uit verbazing dat de kaarten helemaal niet verstuurd waren! Er zaten geen postzegels op, de datums die erop stonden moesten nog komen en het waren geen kaarten voor max, maar voor de ouders van Nina.                      Roos vertelde alles aan Sjoerd. En ze geloofden allebei dat Max iets met de moorden te maken zou hebben. 

Op een dag hadden Roos en Sjoerd afgesproken in een vakantiehuis waar ze eerder al heen waren geweest met de hele groep. Sjoerd zei dat hij nog wat had gevonden over Maaike’s dood. Alleen niemand mocht weten dat ze afspraken. Toen Roos daar kwam zag ze een briefje liggen. Er stond op "Roos, ben boven. Lig even op bed, had hoofdpijn. Kom maar naar boven als je er bent". Toen ze boven was schrok ze zich rot, want daar lag Alexander samen met Sjoerd halfnaakt, in een innige omhelzing. Alexander schrok ook heel erg en wilde het uitleggen aan Roos. Roos vroeg of ze verliefd waren op elkaar. Ze bekenden dat ze sinds de dood van Maaike elkaar steeds vaker zagen. Alexander had Roos gewoon gebruikt. Omdat niemand mocht weten dat ze verliefd op elkaar waren. Toen bleek dat Sjoerd Roos expres hierheen had laten komen. Alexander en Sjoerd hadden Roos alles verteld over Nina en haar dood en over Maaike dat ze de politie wilde inlichten over Nina en daarom hebben ze haar vermoord. Sjoerd pakte een pistool uit zijn nachtkastje en richtte dat op Roos. Alexander probeerde hem tegen te houden, maar Sjoerd vond dat Roos dood moest, omdat ze het nu allemaal wist. Roos durfde niks te zeggen en opeens zei Alexander ook dat ze dood moest, omdat ze alles wist, en hij wilde Roos neerschieten omdat Sjoerd Maaike al had vermoord. Sjoerd gaf het pistool aan Alexander. Maar hij schoot Roos niet neer. Eerst waren er twee harde knallen maar Roos voelde de pijn niet. Toen ze omkeek, lag Sjoerd bewegingloos op de grond en het bloed stroomde over zijn buik. Daarna bracht Alexander het pistool naar zijn hoofd. Roos gilde, maar het was al te laat. Alexander haalde de trekker over. Alexander had het niet overleefd, Sjoerd wel. Gelukkig kon Sjoerd zijn straf nu niet meer ontlopen. Hij had een celstraf van 8 jaar. Na dit alles begon ze de rare dromen van Alexander te begrijpen. Deze gingen over Nina. Hierna ging Roos naar de brug waar Sjoerd was doorgedraaid, ze klom op de leuning en gooide de ring die ze van Alexander had gekregen in het water.

Hoofdstuk 3: Mening               

In het begin is het verhaal heel realistisch. Er gebeuren dingen die in het echt ook vaak gebeuren. Eerst heb je hele goede vriendinnen, waarmee je veel optrekt. Opeens wordt je verliefd op een jongen die op dezelfde school zit maar wel iets ouder is, op een gegeven moment leer je zijn vrienden kennen en heb je eigenlijk niet meer zoveel aandacht voor je oude vriendinnen. Je gaat meer om met je vriend en zijn vriendengroepje. Zo begint het verhaal, maar het zou ook zo bij ons op school kunnen zijn.  Een stukje vanuit de ik-vorm: ‘Op school stond ik in de pauzes met mijn nieuwe vrienden te roken en koffie te drinken: onder het afdakje bij de zij- ingang, de plek van de eindexamenklassers. Ik zag Lot en Cathelijn af en toe mijn kant opkijken en met gebogen hoofden smoezen. Onze vriendschap was ernstig bekoeld.’ 

Ik vind het boek erg verassend, want ik zou nooit hebben gedacht dat de dood van Maaike met de dood van Nina te maken zou hebben. Eerst werd er gedacht dat de dood van Maaike een criminele afrekening zou zijn, want de vader van Maaike is een bekende topadvocaat. Hij was bezig met een grote zaak tegen de Amsterdamse onderwereld. Misschien wilde ze de vader van Maaike laten straffen door Maaike om te brengen. Ik dacht dat zelf ook totdat de hoofdpersoon zelf ook ging twijfelen en informatie kreeg van Claire Kuiper. Toen dacht ik ook gelijk dat het met de dood van Nina te maken had en dat Maaike alles aan de politie wilde vertellen. Het is namelijk hun schuld dat Nina dood is. Het groepje wilde dat niet, want dan was heel hun leven verwoest. Daarom hebben ze Maaike omgebracht. Een stukje dat Claire Kuiper, Maaike in het park overviel. ‘Je moet je niet zo laten inpakken door Max zijn gladde praatjes en zijn mooie uiterlijk. Die jongen is gevaarlijk. Hij kan nog veel verder gaan. Ik zou uit zijn buurt blijven Roos.’ Ik was totaal verbijsterd en in de war van deze woorden. Mijn wereld was in het afgelopen halfuur volledig op zijn kop gezet. Het idee maakte me bang en misselijk. Had Max Maaike echt vermoord? 

Het verhaal is vlot geschreven. Het is niet langdradig en het gaat ook echt over 1 thema, de dood van Maaike. Er zijn geen bij-onderwerpen. Je wilt het boek het liefst zo snel mogelijk uitlezen en je bent nieuwsgierig wat er na elke gebeurtenis weer gaat gebeuren. Er staan geen moeilijke super moeilijke zinnen in. Daarom vind ik het vlot geschreven.

Het opvallendste fragment vond ik dat Claire Kuiper Roos overviel in het park, want toen had Claire bewijzen dat het vriendengroepje wel iets met de moord van Maaike te maken had kunnen hebben. Dat zette roos heel erg aan het denken. Toen is Roos er ook achter gekomen dat ze echt iets achterhielden en is ze zelf op onderzoek uit gegaan. Ze is er zelf achter gekomen dat hun Maaike hebben vermoord en dat Nina dood is en dat hun dat hebben achtergehouden. Ik vind het dus opvallend, omdat door de bewijzen van Claire kuiper de oplossing van het boek is gevallen. Het hele boek draait om de moord van Maaike, dus die is door Claire haar bewijzen opgelost. 

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht: Maak van (een gedeelte van) het verhaal een nieuwsbericht. 

Dood meisje gevonden in Amsterdamse woning                                             

Amsterdam- 02’01’2015

Zaterdagochtend is in Amsterdam het levenloze lichaam van Maaike Verburg gevonden.  Naar alle waarschijnlijkheid gaat het hier om een afrekening in de criminele onderwereld.  Het meisje uit Amsterdam dat in de nacht van vrijdag op zaterdag dood in haar ouderlijke woning is aangetroffen, blijkt de dochter te zijn van de bekende topadvocaat Joost Verburg. De politie gaat ervanuit dat de afrekening bedoeld was voor Joost Verburg. Waarschijnlijk heeft de dochter, die alleen thuis was, de criminelen verrast. Het meisje die haar aantrof zei: ‘Haar roze nachthemd met hartjes was tot aan haar borstkas open gescheurd. De huid van haar buik en benen was krijtwit. Haar hoofd hing opzij en haar ogen waren opengesperd. Haar nek was rood en gezwollen en zat onder de blauwe plekken.’          Vader en moeder zijn in shock en willen er niks over zeggen. Deze liquidatie is de zoveelste in een lange reeks van moorden in de Amsterdamse onderwereld. Door de redactie van de telegraaf.

Lange verwerkingsopdracht: Maak een toets voor het boek dat je gelezen hebt, bestaande uit 5 waar/onwaar vragen, 5 meerkeuze vragen en 10 korte open vragen. Schrijf bij elk onderdeel van de toets ook een instructie. Maak ook nog een antwoordmodel op een aparte pagina. 

Omcirkel het juiste antwoord. Je kan kiezen tussen ja of nee. Altijd is er maar 1 antwoord goed.  

1. Max, Sjoerd, Nina, Edith, Merlijn, Sjoerd, Maaike, Alexander en Roos zijn Amsterdamse scholieren die in de die eindexamenklas zitten.  Ja/nee                                          

2. Gaan de ouders van Nina scheiden? Ja/nee                                             

3. Max is de vriend van Edith. Ja/nee                                                              

4. Maaike wordt begraven. Ja/nee                                        

5. Lot en Cathelijn waren eerst de beste vriendinnen van Roos. Ja/nee

Onderstreep het juiste antwoord. Altijd is er maar 1 antwoord goed. 

1. Wat krijgt Max voor zijn verjaardag?                                       

 - een auto -een scooter    -een fiets  - een vliegtuig 

2. Wie is Claire Kuiper?             

-de moeder van Roos -de schoonmaakster -rechercheur -huisdier

3. Welk beroept doet de vader van Maaike?            

-bakker -vrachtwagenchauffeur -docent -advocaat

4. Waar studeert Nina?      

 -Duitsland  -Zwitserland -Nederland   -Frankrijk

5. Waar ontmoette Roos en Alexander elkaar?              

-de fietsenstalling op school -bioscoop  -café -vakantie

Geef duidelijk antwoord op de vragen.

1. Waarom hebben Max, Edith, Merlijn, Alexander en Sjoerd, Maaike vermoord?

2. Hoe had Roos de jongens van het vriendengroepje ontmoet?

3. Waarom gingen Max en Sjoerd naar Frankrijk terwijl Nina al dood was?

4. Wat liet Claire Kuiper zien toen ze met Roos in het park was?

5. Hoe zorgden ze ervoor dat de ouders van Nina niet wisten dat Nina dood was?

6. Hoe kwam Roos erachter dat Alexander en Sjoerd Homo waren?

7. Waarom had Roos op oudjaarsavond ingebroken bij Max?

8. Hoe is Nina overleden?

9. Waar speelt het verhaal zich allemaal af?

10. Waarom heet het boek verblind?

Antwoordmodel

Ja/nee vragen                                   

1. Nee                              

2. Ja                                        

3. Nee                                                                       

4. Nee                                                                   

5. Ja

Meerkeuzevragen                                                

1. Een auto                                                   

2. Rechercheur                                                    

3. Advocaat                                                        

4. Frankrijk                                               

5. De fietsenstalling op school

Openvragen                                                   

1. Ze wilde de politie gaan vertellen over de dood van Nina, waar hun iets mee te maken hebben. Dat wilden ze niet, want dan zou hun leven verpest zijn.              

2. Roos kwam Edith en Merlijn een keer tegen, die namen haar mee naar een café waar ze elk weekend kwamen. Toen kwamen Sjoerd, Max, Merlijn en Alexander even later ook.

3. Ze moesten Nina’s huisgenoot meer geld geven, anders ging hij ook alles aan de politie vertellen over Nina.                                 

4. Een lijst met telefoongesprekken en sms’jes van Maaike’s telefoon.  Die ze had gekregen en zelf had verstuurd.                                              

5. Ze hadden de huisgenoot geld gegeven en de huisgenoot moest dan af en toe wat kaarten sturen vanuit Frankrijk. Zo leek het dat Nina nog leefde.                             

6. Sjoerd wilde zogenaamd wat laten zien aan Roos wat te maken had met Maaikes dood in het vakantiehuisje. Toen Roos arriveerde zag ze Sjoerd en Alexander samen halfnaakt in bed liggen. Hij wilde dus laten zien dat Alexander en hij-zelf homo waren       

7. Ze wilde bewijzen vinden dat Max iets te maken had met de moord van maaike

8. Toen ze met ze allen op vakantie waren gingen ze op het strand een spelletje ‘Truth or Dare’ spelen. Max die verkering had met Nina kreeg de opdracht om met Sjoerd te zoenen, dat deed hij. Toen liep Nina boos weg en rende Max achter haar aan. Nina struikelde en viel met haar hoofd op een rots.       9. In Amsterdam en in Frankrijk.                                                                              

10. Maaike is vermoord. Roos weet niet wie de dader is, ze is verblind.

Bronvermelding

Ik heb voor dit verslag mijn Nederlands boek gebruikt, het boek Verblind en scholieren.com. 

Opdracht 2, Hoofdstuk 4: De brief aan Senna

Ha Senna, wat erg wat er allemaal gebeurd is. Ik ben heel blij dat ik nu achter je adres ben gekomen. Nu kunnen we goed met elkaar communiceren.

Iedereen was geschokt toen ze het bericht hoorde. Bob en ik zijn nog in jouw oude huis geweest en we hebben jou brief gevonden en gelezen.

Zoals je weet was mijn moeder betrokken bij de uitzetting .. Ik voel me echt enorm schuldig en natuurlijk ben ik enorm pissig op mijn moeder. Ik praat ook niet meer met haar, ik hoop dat er niks is gebeurd met jezelf of je familie want ik zou me dan echt enorm schuldig voelen ..
Ik wilde weten hoe het precies zat dus ik ben naar Saskia en Sjoerd van vluchtelingenwerk gegaan, die hebben alles verteld. Ik heb gehoord van je vader, ik hoop dat ze jullie niet ontdekken.

Ik mis je echt Senna, we hadden altijd zoveel lol en nu is het zo stil in de klas zonder jou. Het gaat niet meer goed op school, omdat ik me niet meer kan concentreren. Ik hoop trouwens echt dat je het goed hebt daar, dat je goed onderdak hebt, goed bent aangekomen en dat je gezond blijft.
Ik hoop dat je dit bericht gaat lezen, maar als je dat niet doet is het ook goed. Ik moest het allemaal  even kwijt.

Ik ga proberen om je zo snel mogelijk met je familie terug naar Nederland te halen!
Xxxx Nienke

Hoofdstuk 3, opdracht 2: De brief van Anchesenpaämon

De brief van Anchesenpaämon

Beste Lindeämon,                          Egypte, 1337 v.Chr

Ik schrijf deze brief uit de gevangenis naar jouw. Je bent mijn beste vriendin, dus ik vind dat je moet weten wat er allemaal gebeurd is. Oké, ik ga beginnen met het verhaal.
Toetanchamon was verdwenen, het is een farao dus iedereen ging gelijk opzoek. Op een dag kwamen drie mannen met gestommel binnen, ze hadden Toetanchamon gevonden. Hij leefde niet meer, het ondenkbare was gebeurd! Vijf lijfwachten van Eje hadden hem ontdekt bij een rotsblok, hij moest daar met zijn hoofd tegenaan gekomen zijn, zeiden de mannen. Ik begon mezelf steeds meer vragen te stellen, volgens de arts zou het een jachtongeluk geweest kunnen zijn. Het paard zou geschrokken kunnen zijn van een dier en de berijder er hebben afgegooid. Maar ik geloofde het niet en vroeg aan Oeni of hij het hoofd had gezien. 'Nauwelijks, toen ik dichterbij wilde komen om het hoofd te kunnen bekijken werd ik opzij geduwd door Eje', zei Oeni. Ik kwam erachter dat de wond op zijn hoofd niet veroorzaakt kon zijn door een rotsblok, het moest door een scherp voorwerp gedaan zijn. Ik was ervan overtuigd dat hij is vermoord, Oeni moest de moordenaar opsporen, niemand kan de farao straffeloos vermoorden! Oeni kwam erachter dat Eje de dader zou zijn, hij vertelde dit aan mij en ik geloofde hem. Toen greep Eje de macht in en zette mij als koningin gevangen. Ik weet nu niet wat er verder is gebeurd met Oeni. Ik weet wel, dat het niet meer veilig was voor hem.

Ik hoop dat je snel de brief beantwoordt!
Met hartelijke groeten, Anchesenpaämon

Leesautobiografie

Leesautobiografie Nina Kant

Vroeger vond ik het altijd leuk om voorgelezen te worden, door opa, oma, vader of moeder het maakte me niks uit. Toen ik erg jong was waren dat vooral prentenboeken wat meestal ging over sprookjes. Het werd eigenlijk altijd voorgelezen als ik naar bed ging.  Mijn lievelings boek was ‘de mooiste vis van de zee’, ik denk dat ik het leuk vond omdat er vooral heel veel leuke plaatjes in stonden. Ik had ook een knuffel van de mooiste vis uit het boek, hier was ik altijd dol op! Na voorgelezen te worden vond ik muziek ook erg leuk. Vooral K3 of beertje pippeloentje, ik had ook ook heel veel cd’s van en luisterde ze vaak in de auto. Ik ben ook een keertje naar een musical  ‘K3 de 3 biggetjes’geweest met een vriendinnetje , films van K3 vond ik ook leuk zoals ‘K3 en de magische medaillon’. De leukste liedjes vond ik, de 3 biggetjes, oya lélé, teleromeo, ik wist de teksten daarvan dan ook helemaal uit m’n hoofd. Later toen ik op school zat, werd er veel voorgelezen. In groep 1 waren dat vooral prentenboeken maar langzaam werden het steeds wat dikkere en serieuzere boeken. Leraren deden dat meestal in de pauze, tijdens het eten en drinken. Het waren soms wat saaiere boeken en andere waren juist weer heel leuk! Bij mij is 1 boek nog heel goed bijgebleven en dat heette: ‘over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft’, het gaat over een mol en als die boven de grond komt word er op zijn hoofd gepoept, hij gaat op zoek naar de dader. In groep 8 werden er vaak boeken over de brugklas voorgelezen of iets waar je van kon leren zoals ‘spijt!’.  In mijn vrije tijd ging ik regelmatig met mijn moeder naar de bibliotheek om een boekje te halen. Ik nam meestal ook een heel groot informatie boek mee over dieren, meestal alleen voor de plaatjes. In groep 5 en 6 was ik erg fan van de boeken ‘de olijke tweeling’ , ‘100% …’, ‘hoe overleef ik …’. Nu ik ouder ben geworden lees ik andere boeken, meestal van Carry Slee zoals: Spijt, Radeloos, Afblijven, Razend, Timboektoe.  Nu lees ik weinig meer, dat komt vooral omdat ik weinig vrije tijd heb.  Ik vind het wel leuk om in het weekend bijvoorbeeld een tijdschrift te lezen, maar echte boeken lezen ik nu niet meer, behalve in de vakantie. Als ik een boek lees, vind ik het meestal leuk vanwege het even weg zijn op de wereld, alleen maar aan het boek denken en nergens anders, of gewoon omdat het een leuk verhaal is J.  Boeken met spanning trekken mij aan omdat het dan heel leuk is om verder te lezen, omdat je niet meer kan wachten. Ook vind ik boeken vol avontuur leuk, dat is al heel lang zo en ik weet eigenlijk niet waarom en meidenboeken. In de bovenbouw ga ik denk vooral spannende en volwassenen boeken ga lezen dan wat ik nu lees. Toch hoop ik ondanks leerwerk, huiswerk etc. dat ik nog veel verhalen ga lezen!